Poprzedni proboszczowie

Ks. Jerzy Słota
(administrator 29 VII 2000-14 XI 2001, proboszcz 15 XI 2001-29 VII 2023)


Urodził się 30 września 1958 roku w Piekarach Śląskich. Święcenia diakonatu otrzymał 20 lutego 1983 roku, a kapłańskie 19 kwietnia 1984 roku. Pracował w charakterze wikariusza kolejno w następujących parafiach: Wapienicy k. Bielska (dekret czasowy), Wniebowzięcia NMP w Biertułtowach, Krzyża Świętego w Mysłowicach, NSPJ i św. Jana Bosko w Piotrowicach, MB Różańcowej w Rudzie Śląskiej i NSPJ w Wyrach. W roku 1996 został mianowany misjonarzem diecezjalnym (przez kolejne cztery lata przeprowadzał rekolekcje przygotowujące do wizytacji kanonicznej i przeżycia peregrynacji obrazu MB Częstochowskiej). 15 sierpnia 2000 roku został mianowany administratorem, a 15 września 2001 roku, proboszczem parafii św. Józefa w Załężu. Od stycznia 2005 roku sprawował funkcję wicedziekana, a od 1 stycznia 2010 do 31 grudnia 2019, dziekana Dekanatu Katowice-Załęże.
Z dniem 29 lipca 2023 roku, dekretem arcybiskupa Wiktora Skworca, został przeniesiony na kapłańską emeryturę.

Ks. prałat lic. Jerzy Nyga
(administrator 29 VIII 1971-10 X 1971, proboszcz 11 X 1971-13 VIII 2000) Kapelan Jego Świątobliwości

Urodzony 16 IV 1931 roku w Bieruniu Starym. Święcenia kapłańskie otrzymał 24 VI 1956 roku. Pochodził z parafii św. Bartłomieja Apostoła w Bieruniu Starym. Pracował w charakterze wikariusza kolejno w następujących parafiach: w Rydułtowach (X 1956-1959), Bobrownikach Śląskich (1959-1964), Chorzowie – św. Jadwigi (1964-1968) zarazem jako kapelan szpitala, oraz w Bielsku – Serca Jezusowego (IX-XII 1968). Następnie był rektorem kościoła św. Wawrzyńca w Orzeszu (1969-1971), łącząc z tym równocześnie w 1971 roku funkcję ekonoma parafii Nawiedzenia NMP w Orzeszu, a 5 V otrzymał dodatkowo dekret odbudowującego kościół św. Walentego w Bieruniu Starym. Od 1967 roku był członkiem, (w tym przewodniczącym i wiceprzewodniczącym) Archidiecezjalnej Komisji Sztuki Sakralnej, członkiem Archidiecezjalnej Komisji Liturgicznej, diecezjalnym duszpasterzem Środowisk Twórczych oraz profesorem konserwacji zabytków w Wyższym Śląskim Seminarium Duchownym w Katowicach. W latach 1972-1975 brał udział w I Synodzie Diecezji Katowickiej w Komisjach Duszpasterstwa dorosłych i Sztuki sakralnej. Był drugim kapłanem, który najdłużej pełnił posługę proboszcza w naszej parafii. Ks. prałat Jerzy Nyga był również od 1994 roku prezesem Stowarzyszenia Pomocy św. Łazarza. Po przejściu na emeryturę zamieszkał na terenie swojej rodzinnej parafii w Bieruniu Starym i tam pomagał duszpasterzom. Zmarł 26 maja 2017 w Bieruniu Starym. Pochowany został na miejscowym cmentarzu parafialnym.

Ks. dr Franciszek Leśnik
(administrator 18 XII 1958-13 II 1959, proboszcz 14 II 1959-1971)

Urodzony 28 I 1918 roku w Kleszczowie k/Rybnika. Po trudnościach wywołanych wybuchem II wojny światowej i studiach m.in. w Salzburgu święcenia kapłańskie otrzymał 26 VII 1942 w Fuldzie. Pierwsze jego wikariuszowskie placówki były w: Bełku (10-31 VIII 1942), Pawłowie (18 XII 1942-10 I 1943), Żorach, parafii p.w. św. Piotra i Pawła w Tarnowskich Górach, Szarleju i Brzezince. Po zakończeniu wojny od 1945 roku był katechetą w Państwowym Gimnazjum Męskim i Śląskich Technicznych Zakładach Naukowych w Katowicach. Po zwolnieniu z obowiązków katechety (5 III 1951) uzyskał na Uniwersytecie Jagiellońskim doktorat i był kapelanem w zakładzie im. ks. Markiewki oraz wikariuszem w Bogucicach. Od stycznia 1957 roku ponownie został katechetą w Technikum Hutniczym w Katowicach i mianowany wizytatorem nauki religii, cenzorem książek oraz egzaminatorem prosynodalnym z katechetyki. Od 18 XII 1958 roku został administratorem, a od 14 II 1959 roku proboszczem załęskiej parafii. W latach 1971-1982 roku przeszedł w stan spoczynku i jako emeryt zamieszkał na probostwie w Wyrach, gdzie zmarł 14 XI 1991 roku i spoczął na tamtejszym cmentarzu parafialnym. W uznaniu zasług dla Kościoła w 1977 roku mianowany został radcą duchownym.

Ks. abp dr Jerzy Stroba
(administrator 1958)

Urodzony 17 XII 1919 roku w Świętochłowicach, święcenia kapłańskie otrzymał w 1942 roku we Wrocławiu. W latach 1943-1945 i 1950-1952 był wikariuszem w parafii p.w. św. Marii Magdaleny w Chorzowie, 1945-1948 katechetą szkół licealnych w Pszczynie i Katowicach, w 1949 roku był wikarym w naszej parafii, w latach 1949-1952 redaktorem Gościa Niedzielnego, w 1955 roku rektorem kościoła sióstr wizytek w Siemianowicach, 1955-1958 rektorem Śląskiego Seminarium Duchownego w Krakowie i wykładowcą teologii dogmatycznej w Papieskim Wydziale Teologicznym w Krakowie. W lipcu 1958 roku mianowany został biskupem pomocniczym w Gorzowie Wielkopolskim i wikariuszem generalnym (sakra biskupia 16 XI 1958 roku). W 1972 roku przeniesiony został do diecezji szczecińsko-kamieńskiej, gdzie po papieskiej nominacji (28 VI) objął rządy (7 VII) jako biskup ordynariusz. Następnie był arcybiskupem metropolitą poznańskim (21 IX 1978-1996). W stan spoczynku przeszedł 12 IV 1996 roku. Oprócz powyższych, pełnił funkcję: od 1958 roku przewodniczącego Komisji Katechetycznej, od 1974 roku członka Rady Głównej Konferencji Episkopatu Polski. Uczestniczył w Synodach Biskupów: na temat katechizacji w 1977 roku, w nadzwyczajnym Synodzie z okazji 20 rocznicy zakończenia Soboru Watykańskiego II, w 1991, w Synodzie Biskupów Europy. W latach 1987-1992 był członkiem Papieskiej Komisji ds. katechizmu, od 1992 roku współprzewodniczącym komisji Wspólnej Rządu RP i Episkopatu, w latach 1992-1993 członkiem Komisji Stolicy Apostolskiej ds. Konkordatu. Zmarł w Poznaniu, 12 V 1999 roku. Pogrzeb odbył się 15 V w Bazylice archikatedralnej pod wezwaniem Św. Apostołów Piotra i Pawła w Poznaniu.

Ks. bp dr Wilhelm Pluta
(administrator 10 IX 1951-31 XII 1955, proboszcz 1 I 1956-4 VII 1958) Sługa Boży i kandydat na ołtarze

Urodzony 9 I 1910 roku w Kochłowicach, święcenia kapłańskie otrzymał 24 VI 1934 roku w Katowicach. Przed II wojną światową był katechetą w Polskim Gimnazjum Państwowym w Bielsku (1934-1939), następnie wikariuszem w parafii św. Antoniego w Królewskiej Hucie (1940-1942), administratorem w Leszczynach (1942-1945), administratorem kościoła św. Andrzeja Boboli i katechetą w Nowej Wsi (1945-1946), administratorem w Koszęcinie (1946-1948) i Lublińcu w parafii św. Mikołaja (1948-1951). W czasie proboszczowania w Załężu był równocześnie w latach 1951-1956 rektorem działającego w Załężu Kolegium Teologicznego dla księży. Księża neoprezbiterzy diecezji katowickiej przez rok mieszkali na probostwie, studiowali teologię pastoralną i odbywali praktykę duszpasterską w okolicznych parafiach. Charakterystyczną cechą jego duszpasterskiej pracy była katechizacja młodzieży zwłaszcza pod kątem przygotowania jej do małżeństwa. Po nominacji (4 VII) i sakrze biskupiej (7 I) został administratorem apostolskim diecezji gorzowskiej (7 IX 1958 roku) i jej biskupem ordynariuszem (od 28 VI 1972). Zmarł 22 I 1986 roku, ginąc w wypadku samochodowym.

Ks. Alfons Tomaszewski
(administrator 1946-1951)

Urodził się 20 IX 1907 roku w Lubiewie k/Tucholi, święcenia kapłańskie 29 X 1933. Pierwszymi jego placówkami duszpasterskimi były: parafia Wniebowzięcia NMP w Wodzisławiu i św. Anny w Katowicach-Janowie, gdzie był wikariuszem. Od 13 VIII 1946 roku do 1951 roku był administratorem załęskiej parafii. Następnie był administratorem (1951-1957) oraz proboszczem (1957-1972) parafii św. Szczepana w Katowicach-Bogucicach. Zmarł 10 IX 1979 roku i spoczął na cmentarzu parafialnym w Bogucicach.

Ks. Franciszek Musialik
(administrator 1942-1946)

Urodzony 25 VII 1899 roku w Nowej Wsi, święcenia kapłańskie otrzymał 2 III 1924 roku. W Załężu był wikariuszem w latach 1932-1937, następnie (od 26 XI 1942 r.) administratorem parafii załęskiej do 27 VII 1946 roku, kiedy został przymusowo wysiedlony do Niemiec. Tam zmarł 29 X 1964 jako proboszcz w Wildpoltsweiler.

Ks. prałat Józef Kubis
(proboszcz 8 XI 1900-1 XI 1942)

Urodził się 15 VII 1867 roku w Kujakowicach Dolnych k/Kluczborka. Święcenia kapłańskie otrzymał 23 VI 1891 roku z rąk biskupa wrocławskiego, kardynała Jerzego Koppa. Pracował w duszpasterstwie w charakterze wikariusza w parafii św. Marii Magdaleny w Chorzowie Starym (1891-1895) i w Opolu (1895-1900). Następnie aż do śmierci był proboszczem załęskiej parafii. Od 15 VI 1916 roku był dziekanem dekanatu mysłowickiego, od 8 V 1920 roku kuratorem biskupiego konwiktu w Bytomiu. W latach 1922-1925 był członkiem Rady Konsultorów Administracji Apostolskiej Górnego Śląska. Po powstaniu diecezji katowickiej został członkiem jej kapituły katedralnej. W 1931 roku został prałatem domowym Jego Świątobliwości. W diecezji katowickiej był komisarzem biskupim północnego komisariatu (dekanaty Katowice, Piekary, Tarnowskie Góry i Lubliniec), członkiem consilii administrationis w kurii biskupiej i komisji technicznej budowy katedry. Na jego prośbę skierowaną 13 IV 1942 roku do Kurii, mianowany został wikariuszem substytutem parafii załęskiej dotychczasowy wikariusz ks. Łukasz Globisz. Ks. Kubis udał się na leczenie do uzdrowiska w Głuchołazach, gdzie zmarł 1 XI 1942 r. w 75 roku życia, 51 kapłaństwa i 42 roku pracy w załęskiej parafii. Jego pogrzeb odbył się 5 XI 1942 roku na cmentarzu parafialnym w Załężu.

Ks. prałat Ludwik Skowronek
(proboszcz 1896-1900)

Urodził się 6 IV 1859 roku w Czuchowie k/Rybnika. Po święceniach kapłańskich otrzymanych 5 VII 1884 roku z rąk biskupa wrocławskiego – Henryka Forstera – pracował w duszpasterstwie w charakterze wikariusza w parafiach: w Bieruniu Starym i w Bogucicach. Po śmierci proboszcza bogucickiej parafii został mianowany jej administratorem, a od lipca 1889 roku jej proboszczem. W czasie swojej kadencji proboszczowskiej w Bogucicach wybudował kościoły na terenie swojej parafii: współczesny parafialny w Bogucicach (1894), kaplicę "na Górce", kościół w Dąbrówce Małej (1907-1912) i w Załężu oraz pomógł znacznie w budowie kościoła i klasztoru Franciszkanów w Panewnikach (1905-1907). Po erekcji parafii w Załężu 1 X 1896 roku został mianowany (dekret z 24 VIII 1900) jej kuratusem, równocześnie pełnił nadal funkcję proboszcza w Bogucicach. Wierni z Załęża nadal uczęszczali do kościoła parafialnego w Bogucicach i pod kierownictwem swojego duszpasterza budowali własny kościół, plebanię i klasztor sióstr Jadwiżanek. Po przejściu na emeryturę w 1923 roku zamieszkał w Głuchołazach, gdzie zmarł 10 V 1934 roku.